Milenyuma girdiğimizden beri teknolojinin önü alınamaz hızda
gelişti. Bu gelişim sinemaya da yansıdı ve özel efektli filmler kalite
arttırarak vizyona girmeye başladı. Bunun da etkisiyle süper kahraman
filmlerine yönelim başladı. Şuan geldiğimiz durum aslında bunu açıkça ortaya
koyuyor.
2000’li yılların başında çıkan Spider-Man filmleri zaten
çizgi romandan ve animasyondan hayran kitlesi oluşturmuş bu karakteri iyice
tanınır hale getirdi. Bu kadar tanınır olması bir o kadar da sevilmesine yol
açtı. Tabi bu sevginin bir de yapım şirketi boyutu var. Bu sevgiyi sonuna kadar
sömürmek isteyen Sony her sıkıştığında Spider-Man’e sığındı. Sonuç olarak 15
yılda 3 farklı aktör tarafından 6 ayrı film ortaya kondu. Bu kadar filmin
çıkması ise hayran kitleleri tarafından hazmedilemedi ve Tobey tayfası,
Garfield severler ve Holland ekibi ortaya çıktı. Öncelikle bu 3 grubun
özelliklerine değinmek istiyorum.
Tobey Tayfası:
Old School takılmak isteyen bu arkadaşlar için gelmiş geçmiş
ve gelecek en iyi Spider-Man Tobey’dir. Büyük ihtimalle çocukken izledikleri
için ona karşı bir vefa borcu güden kitle, ne Garfield’ı seviyor ne de Holland’ı.
Gözlemlerime göre Garfield’a duydukları öfke biraz daha yüksek.
Garfield Severler:
Çoğunluğu Tobey filmlerine yetişemeyenler tarafından
oluşturulan bu kitle adeta “Spider-Man’imizi yedirmeyiz” ayarında bir
ateşleyiciye sahip. Tobey’e ayar olan bu kitle Holland’a daha büyük bir kin
güdüyor o ayrı. Sanırım 3. film iptal edilince oldu bütün bunlar.
Holland Ekibi:
Belki de bu 3lü içinde en kanser ekip. Spider-Man hakkında
bildikleri her şeyi her yerde yazma ihtiyacı güden bu topluluğun en büyük
argümanı “Çizgi Romana en uygun film” olması aslında birazcık irrite ediyor.
Çünkü daha filmi görmeden örgütlenen bu kitleye anlam veremiyorum. Bir şeyin
ikamesine sempati duyulduğu için diğerine önyargılı olmak normal karşılanabilir
ancak bir işi görmeden ona kör kütük bağlanmak gerçekten anormal bir durum.
Şimdi bu üç kitlenin dışında kalan Spider-Man hayranları var
bir de. Onlar sadece filmlere odaklanan ve aktörün de sadece oyunculuğuna bakan
herkesin örnek alması gereken bir kesim. Kendim de bu kesime dahil olduğum için
ve koyu bir Marvel hayranı olmamdan ötürü (ayrıca yazarlık hakkımı da
kullanarak) size tamamen şahsi görüşüm olan bu listeyi yapmaya karar verdim.
Eminim ki çoğunuz bu listeye karşı çıkacak ancak sinirlenmek yerine sakin kalıp
itirazlarınızı Facebook yorumlarından veya Twitter’dan döşeyebilirsiniz. Güzel
güzel tartışalım.
 |
| Merak edenler için: 1977 Amazing Spider-Man filmi |
O zaman başlayalım!
Spider-Man 3 (2007)
İlk göz ağrımızın leş kokan finali. Karakter
motivasyonlarında ki eksiklikler ve abartılı oyunculukların yanında en çok
rahatsız eden şey ise Peter Parker’ın kötü olamaması. Evet, o sahne hepinizin
gözünün önüne geldi ve istemsizce o dansı yapıyorsunuz. Venom ve Sandman’le
aynı anda kapışan bu arkadaş Green Goblin Jr. İle bir oluyor ve gerçekten
nereden neden nasıl başladığı belli olmayan bu film, herkesin ölümüyle
sonuçlanıyor. Abi sen nasıl izin verdin ya Sandman’in gitmesine. Herif bütün
dünyayı öldürebilir ve sadece 2 gözaşına saldın elemanı.
The Amazing Spider-Man 2 (2014)
Çok güzel başlamıştın be! Evet gerçekten seri güzel
başlamıştı ama nedense hemen mezun ettiler Peter’ı. Lise hayatı görmek bir yana
Peter’ın fakir halini de görmedik baya serseri gibi yaşıyor herif. Bütün derdi
manita peşinde koşmak olduğu yetmezmiş gibi bir de iğrenç bir Goblin geliyor
pat diye. Herhalde filmin en düzgün yeri Gwen’i yanlışlıkla öldürmesiydi.
Spider-Man 2 (2004)
70’lerden kalma bir kamera tekniği, korku filmi gibi
başlayan bir sahne bir de yetmezmiş gibi aşırı tutarsız karakter tavırları. Ben
hala anlamadım, Spider-Man neden her filmin sonunda kötü adama kim olduğunu
gösteriyor ve kötü adam illa bunun tanıdığı çıkıyor. Hayır kimse de anlamıyor
bu çocuğun Spider-Man olduğunu. Neyse benim için asıl büyük soru o değil, Dr.
Otto Octavius neden iyi oldu ve neden kendini boğdu?
Spider-Man (2002)
Elimizde çizgi roman ve animasyon serisi gibi bir kaynak
olmasa belki hayran olacağımız bir film olabilirdi ancak gerek karakterlerin
yaşlı durması, gerek film içindeki mantık hataları bu filme biraz puan
kaybettiriyor. Sanırım bu filmlerin en güzel öğesi Simmons’ın oynadığı J. Jonah
Jameson karakteri. Demek ki her güzel şeyi bir araya koymakla elimize güzel bir
iş geçmiyor.
The Amazing Spider-Man (2012)
Ağ takımlarından lise hayatına, Gwen’den asosyal tavırlara
göre her şey harika gidiyordu. 2. Fimde bozmasaydı eğer bu seri Homecoming’in
çıkma planını yaptırmazdı bile. Bu filmin neredeyse hiç eksiği yok. Sadece
birkaç mantık hataları var, onun dışında hem sürükleyici hem güzel efektli hem
de güzel dövüş sahneli bir Spider-Man filmi.
Spider-Man: Homecoming (2017)
Aslında pek söze gerek yok. Tam olarak bir çocuğun başından
geçenleri izlediğimiz ve onun nasıl olgunlaştığına tanık olduğumuz gerçek bir
Spider-Man filmi. Origin hikaye ve Uncle Ben’den uzak çekilmesi ise bu filmi
bir adım öne taşıyıp zirveye yerleştiriyor. Uzun lafın kısası Homecoming çıkmış
en iyi Spider-Man filmidir.
Full objektif bakış açısıyla benim görüşüm bu. Ancak hangi
oyuncu oynarsa oynasın Spider-Man bizim Spider-Man’imiz, Parker bizim
Parker’ımız.
Yorum Gönder